Wat weetjes over Paraguay

Hallo allemaal,

Het is weer een tijdje geleden, dat we iets van ons hebben laten horen. We hebben het ook zo druk ;)
We zijn inmiddels ruim een week bezig met onze lessen Spaans en Catalaans. Ik had het niet verwacht, maar stiekem vind ik het wel leuk om weer even naar ‘school’ te gaan en Catalaans te leren. Met Hoite gaat het ook goed, hij praat al veel beter en meer in het Spaans en begrijpt ook zeker al veel meer. Hoite heeft een lerares, die hier vandaan komt. Een heel lief en rustig vrouwtje Grizelda. Ik heb de eerste week les gehad van een Spanjaard uit Valencia en vanaf gisteren heb ik les van een Spaanse uit Palafrugell. Zij woont nu in Barcelona. Dat was wel weer even wennen, want Carlos uit Valencia was een echte Spanjaard en dus niet heel Catalaans. En Clara uit palafrugell is een echte Catalaanse. Maar goed, beiden gaven leuk en goed les, dus wie weet kan ik een klein woordje Catalaans spreken over een paar weken.
Afgelopen week hebben we naast de lessen niet zo heel veel gedaan. Uiteraard moesten we elke dag vroeg op voor onze lessen en ’s middags hebben we lekker gerummicubt, siesta geslapen, wasje gedraaid etc etc. Het internet is hier alleen erg traag en ligt er regelmatig uit, dus soms is het moeilijk om te mailen, facebooken of waarbenjij.nu-en!

Daarnaast ben ik afgelopen week een paar keer enorm geschrokken, ik heb daar nog niks over verteld omdat ik jullie niet ongerust wilde maken. De dag na aankomst was de eerste keer, ik ben toen iemand tegen gekomen, die er heel raar uitzag en me op een hele vervelende manier aanstaarde. Hoite heeft hem gelukkig weg kunnen jagen. We gingen er toen vanuit, dat ie niet meer terug zou komen, maar helaas de volgende dag was ie er weer. En weer heb ik Hoite erbij moeten roepen, zodat hij hem duidelijk kon maken, dan ik hem niet meer wilde zien. Helaas sprak Hoite nog niet genoeg Spaans blijkbaar, want de volgende dag was ie er weer. Omdat ik hem elke keer op dezelfde plaats tegenkwam, ben ik naar het grote huis gevlucht. Maar hij is me blijkbaar achtervolgt, want ja hoor ook daar was ie weer. Toen was ik er klaar mee, ik zou hem zelf wel even de waarheid zeggen...ik heb toen gewoon door de wc getrokken. Wie was het? Geen idee, zijn naam was Rana. Nadat ik hem door de wc heb getrokken durfde hij niet meer terug te komen...dus eindelijk kan ik rustig naar de wc, ook in ons huisje en hoef ik niet meer bang te zijn, dat ik weer bovenop een kikker ga zitten. Jaja er zat namelijk elke dag een kikker in onze wc, die je niet zag, totdat je doorspoelde, dan sprong hij in één keer uit de wc. En springen kunnen ze :) Omdat we ons huisdiertje nu toch wel een beetje missen heeft Jane voor ons een klein kikkertje van keramiek gekocht, zodat we een aandenken hebben :) .

In de afgelopen 1,5 week zijn we wel al heel wat Paraguaanse gewoontes tegengekomen, die voor ons Europeanen soms onbegrijpelijk zijn en waar we af en toe echt van staan te kijken.

Bijvoorbeeld het verkeer. Hier in Paraguay zijn er zo goed als geen verkeersregels. Ze zijn er wel ,maar niemand die zich eraan houd en geen politie, die je voor een overtreding bekeurd. Wel zijn ze heel erg corrupt, dus we worden regelmatig in de auto aangehouden en als je dan als toerist je papieren nieet bij je hebt, krijg je een geldboete. Veel mensen drinken hier alcohol en stappen dan vervolgens gewoon achter het stuur. Ook rijden veel mensen hier op een scooter, vaak met het hele gezin, dus vader, moeder, kineren en baby’s. Een helm dragen ze niet ookal is dat wel verplicht. Onvoorstelbaar, want als je de wegen hier ziet, begrijp je niet dat scooters hier uberhaupt kunnen rijden. Alleen de hoofdwegen zijn hier namelijk geasfalteerd en dan nog vaak met enorme gaten in het wegdek. In de beter wijken zijn de straten met zand en stenen gelegd, dit rijd verschrikkelijk, maar heeft als voordeel, dat als het regent, dat de wegen nog enigzins begaanbaar zijn. In de slechte wijken ligt alleen maar zand, waar je dus niet kunt rijden als het regent, want dan spoelt alles gewoon weg en ligt er alleen nog maar modder.

Dan zijn er nog de auto’s. De meeste auto’s hier worden ingevoerd vanuit Chili. Oude auto’s, omdat de Paraguayanen niet meer kunnen betalen. In Chili rijden ze alleen net als de Engelsen aan de verkeerde kant van de weg. Ze bouwen dus voordat de auto’s ingevoerd worden eerst om, maar daarbij zetten ze alleen het stuur aan de andere kant. Als je dus een auto hebt met centrale deurvergrendeling zonder afstandsbediening (zoals de meesten), dan moet je eerst de deur bij de passagierskant openen met de sleutel om vervolgens aan de andere kant in te kunnen stappen. Degene die aan de passagierskant zit kan zijn electrische raam niet open of dicht doen, dan kan alleen de bestuurder. Om de kofferbak open te maken moet de bestuurder aan de passagierskant op een knopje drukken. Het schakelen zit aan de linkerkant en de richtingaanwijzer zit aan de rechterkant. Ik heb van de week een stukje gereden en dat is wel even wennen :)

Een echte Paraguayaanse traditie is samen drinken. En dan is dat ook letterlijk samen drinken. De Paraguayanen drinken overdag de hele dag gezamelijk Terérè. Dat is te vergelijken met de Argentijnse Maté, maar dan koud. Ze hebben hier allemaal een enorme thermokan waar ze water en grote blokken ijs in doen. Dit schenken ze dan in een klein bekertje vol met allemaal kruiden en met een tuitje. Je hebt altijd 1 persoon die serveert, deze persoon heet de servidor en deze persoon giet elke keer het water in het bekertje bovenop de kruiden. Het ritueel gaat als volgt...water gieten en bekertje afgeven aan de 1e persoon...bekertje terug nemen en weer water gieten en afgeven aan de 2e persoon...enz. Iedereen drinkt dus uit hetzelfde bekertje en hetzelfde rietje. Maar nu drinken ze niet alleen de Terere zo, maar eigenlijk alle drankjes. ’s Avonds gaan ze over op bier. Ze kopen een paar literflessen bier, maken er 1 open en schenken wat bier in een glas en ook alleen dit glas wordt gebruikt. Iedereen drinkt vervolgens uit dit glas.

Water drinken is natuurlijk ook heel erg belangrijk helemaal hier. We hebben hier namelijk overdag temperaturen van boven de 35 graden, daarnaast is het ook nog erg vochtig, dus veel drinken is hele erg belangrijk. Nu is er in Paraguay water in overvloed. Er zijn een hoop rivieren en onder grond is ook een hoop water. De meeste mensen hebben bij hun huisje een eigen waterput, dit is dan hun drink en douchewater. Helaas zijn deze waterputten in de meeste gevallen heel ondiep en liggen ze in de meeste gevallen ook heel dicht bij hun toiletafvoer, het water is dan ook erg slecht om te drinken. Nu zijn de Paraguayen hieraan gewend, maar als Europeaan wordt je geheid ziek als je dit water drinkt. Gelukkig hebben we hier in de residencia een waterbron, die komt van 100 meter diep. Dit water is onzettend schoon en lekkerder dan het flessen water uit de supermarkt. In dit land met deze hitte en geen zee zoeken de lokale mensen graag verkoeling. Dit doen ze in de rivieren en riviertjes, die overal stromen. Helaas is ook dit water slecht. Er staan namelijk een aantal fabrieken in dit land, die hun afval (waaronder uranium) in deze rivieren lozen. Geen wonder dat Paraguay een land is met een enorm hoog aantal aan mensen met kanker.

Niet alleen kanker komt hier veel voor, maar ook het Aidsgehalte is erg hoog. Dit komt weer omdat de jongeren hier heel erg naief zijn. De meisje slikken hier geen pil, omdat ze niet dik willen worden en de jongens willen geen condoom gebruiken, omdat ze dit niet prettig vinden. En ja dan is het vrij makkelijk om een ziekte door te geven. En niet alleen dat een zwangermeisje van 15 jaar is hier meer regelmaat, dan uitzondering. Veel vrouwen van onder de 30 jaar hebben al meer dan 6 kinderen. Wat dan nog triester is, dat 150 geleden hebben ze in Paraguay een grote oorlog gehad, waarbij 80 procent van de mannelijke bevolking is omgekomen. Na de oorlog was het voor de Paraguayanen noodzaak om zich volop te gaan voortplanten. Omdat een vrouw natuurlijk niet continue zwanger kon zijn, maakten de overgebleven mannen bij meerdere vrouwen kinderen. Dat zit nu nog steeds een beetje in hun cultuur. Hier is het heel erg normaal, dat een man een aantal kinderen maakt bij een vrouw en er dan vervolgens vandoor gaat met een andere vrouw om daarmee weer opnieuw te beginnen.Je ziet dus heel veel jonge vrouwen met een berg kinderen en geen man meer.

Als laatste nog even, want het verhaal wordt zo wel heel erg lang. In Paraguay hebben ze een heel ander idee over het fenomeen 4 Quesos. Dit betekend in Europa 4 kazen, vast wel bij iedereen bekend de pizza met 4 Quesos. In Paraguay bestaat maar 1 kaas. Een kaas, die niet op brood te eten is, want het is geen vaste kaas. Nu hebben ze hier een lokaal gerecht dat heet de Chipa. 1 Van de ingrediënten van deze chipa is 4 quesos. Als je dan aan een Paraguayaan vraagt wat die 4 quesos dan zijn kijken ze je eerst heel erg raar aan om vervolgens uit te leggen, dat dit gewoon 4 plakjes kaas zijn. Als je dan vervolgens naar de supermarkt gaat en een pizza uit de diepvries wil kopen met 4 quesos en je leest de verpakking welke 4 kazen er dan in zitten kom je tot onze verbazing niet 4 maar 5 kazen tegen. We moeten hier dus nog even ons best gaan doen om ze uit te leggen wat 4 quesos nou eigenlijk betekend ;).

Ik kan zo nog heel veel merkwaardige en grappige dingen bedenken, die we hier in Paraguay inmiddels tegen zijn gekomen, maar dat doe ik nog wel een andere keer ;)
Afgelopen weekend zijn we naar Asunsion (de hoofdstad van Paraguay), daar zal ik de volgende keer wat over vertellen.
Voor nu...tot de volgende keer en hopelijk lezen jullie onze verhalen met plezier!!

Hasta la proxima!!