Los Glaciares, Argentinië en Montevideo, Uruguay

Hallo allemaal,

Donderdag zijn we ’s ochtends om 07.15u opgehaald met een bus, die ons naar de haven van Los Glaciares bracht. Daar aangekomen moesten we in de kou in een enorme rij wachten tot we eindelijk de boot op konden. Dat beloofde niet veel goeds dachten we, maar goed de boot zou binnen verwarming hebben, dus we konden ons indien nodig binnen opwarmen. Toen we de boot binnen kwamen zagen we een mooi plekje achter in de boot in de vipruimte, we mochten er gewoon gaan zitten en omdat we daar genoeg beenruimte hadden voor Hoite dachten we de beste plek veroverd te hebben. Samen met nog 2 stellen zaten we daar te wachten op de andere passagiers. Laat er nu een groep van 30 Israëliers (waarvan de mannen allemaal een keppeltje ophun hoofd gespeld hadden) binnen komen en ook in de vipruimte gaan zitten met zijn allen. Nu zijn Israëliers geen verkeerde mensen, maar als ze in een groep zijn zijn het de meest luidruchtigste mensen, die je tegen kunt komen. Maar goed we hoopten dat het wel goed zou komen en inmiddels was de boot volgelopen, dus een andere goede plaats was er niet meer.
In het begin was het alleen een beetje hardop sjaloom sjaloom praten, dus dat viel nog wel mee, maar zodra de boot onderweg was begon het feest. Ze begonnen met zijn dertigen voluit in het hebreeuws te zingen en te dansen. Zodanig erg, dat de hele boot er last van had. In eerste instantie wilde het personeel van de boot er niks van zeggen, dus de andere stelletjes in de vipruimte (incl. Hoite) hebben hun spullen gepakt en zijn alsnog ergens anders gaan zingen. Ik weigerde om mezelf weg te laten jagen door een stelletje onbeschoftelingen, dus ik bleef lekker in de herrie zitten. Uiteindelijk raakte ik in gesprek met 1 van de stellen Israëliers, die mij vroegen of we last van hun hadden. Ik ben toen maar heel eerlijk geweest en heb gezegd, dat we er idd last van hadden. Ze legden mij toen uit, dat de joden in het verleden zoveel geleden hadden en dat ze nu reden hadden om feest te vieren. Ik heb toen maar gezegd dat ik dat allemaal wel begreep, maar dat het wel prettig zou zijn als ze dat feest alleen in eigen gezelschap zouden vieren. Niet snel daarna riep iemand van de groep dat ze stil moesten zijn, want iemand van het personeel van de boot had er gelukkig uiteindelijk wel wat van gezegd. En stil waren ze, dus ik heb Hoite maar weer terug gehaald. Wel had ik ondertussen vrienden met ze gemaakt, dus ik kreeg zelfs hun sjaloomkoekjes aangeboden haha.

De boottocht was erg mooi, we hadden heel veel geluk met het weer, want de zon scheen volop en daardoor was het lekker buiten. We hebben wat het weer betreft echt mazzel gehad, want veel warme kleding hadden we natuurlijk niet bij ons, het was koud maar best wel te doen. Met de boot voeren we eerst door La Boca del diablo (lang niet zo spectaculair als La Boca del Diablo bij de watervallen Iguazu, maar wel bijzonder), daarna voeren we door el Brazo Norte, waar we allemaal ijsschotsen tegen kwamen, die van de Upsala gletsjer afkomstig waren. Vervolgens kwamen we in de buurt van de Upsala gletsjer, dit is na Perito Moreno de belangrijkste gletsjer. Helaas ligt er sinds 2 jaar zoveel ijs voor de gletsjer in het water, dat je niet meer dichtbij kunt komen en zo moesten we dan ook de Upsala gletsjer van een afstand bewonderen. Vervolgens gingen we naar de gletsjer Spegazzini. Ook deze gletsjer was weer indrukwekkend om te zien, maar als we moeten zeggen welke gletsjer het mooiste is, dan is dat toch wel veruit de Perito Moreno. Jammer genoeg konden we daar niet nog een keer langs. Maar goed we hebben 7 uur op de boot gezeten, dus al met al een hele lange dag en weer heel veel moois gezien.

Nu komen wij natuurlijk elk jaar als we op reis zijn een bekende tegen. Dit jaar dachten we dat de bekende voor ons uiteraard Jane was. Maar nee, dat telde niet mee. Ik zag op de boot op een gegeven moment een vrouw waarvan ik tegen Hoite zei, volgens mij ken ik haar, maar dat kan toch niet?? En jawel hoor, het was Majel. De meeste van jullie zullen haar niet kennen, maar ik denk Sylvia wel. Majel is een excursiegids, die al jaren excursies gidst. Ik heb haar 11 jaar geleden ontmoet en daarna nooit meer gezien, dus mij herkende ze dan ook niet, maar goed het is toch weer een bekende. Daarnaast was ze samen met een vriendin, die makelaar is in Lloret de Mar, dus dat is dat toch wel weer grappig.

Vrijdag was onze laatste dag in El Calafate. We hadden onze kamer aangehouden, omdat we ’s avonds pas om 21.50u zouden vliegen naar Uruguay en vervolgens de hele nacht op de luchthaven rond moesten hangen en dus waarschijnlijk niet veel zouden slapen. Vandaar dat we op vrijdagmiddag nog even een siestaatje hebben geslapen. En om 19u kwam een taxichauffeur ons ophalen om ons naar de luchthaven te brengen. Onze vlucht moest van het einde van de wereld komen (tenminste zo noemen ze het dorp Ushaia helemaal in het zuiden van Argentinië) en deze kwam met vertraging aan. Wij hebben uiteraard de wachttijd doorgebracht met wat spelletjes Rummicub. Uiteindelijk vlogen we 45 minuten later weg met een Douglas MD88 vliegtuig ipv een Boeing en we moeten zeggen, dat we toch veel liever met een Boeing vliegen. Wat een eng toestel is dat zeg, maar goed we zijn weer veilig geland in Buenos Aires om 01.30u en dat is het belangrijkste.

Op de luchthaven van Buenos Aires was inmiddels alles gesloten, dus we moesten tot 4u wachten tot we konden inchecken. We hebben wat geprobeerd te slapen op de grond net als velen met ons, maar zo´n koude harde vloer is niet echt bevordelijk voor je slaap, dus dat lukte niet echt. Toch was het op een gegeven moment 4u, dus we hadden weer wat te doen. Onze bagage afgeven en inchecken. Na de douane dachten we lekker op de zachte bankjes te gaan liggen om alsnog 2 uurtjes onze ogen dicht te doen...dikke pech, die zachte bankjes stonden alleen aan de nationale kant. Wij zaten aan de internationale kant en daar hadden ze de meeste harde en koude stoelen, die we ooit zijn tegengekomen op de luchthaven, dus ook dat ging hem niet worden. Dan maar naar de bar en daar ons hoofd op een tafel neerleggen, want ja we zijn geen 20 meer :) een nacht doorhalen lukt ons niet zo goed meer. En wonder boven wonder hebben we heerlijk geslapen met ons hoofd op een eettafel haha.

Om 06.30u moesten we boarden voor onze vlucht naar Montevideo, maar dat werd later en later zonder dat er wat gezegd werd. Uiteindelijk een half uur later werd er omgeroepen, dat onze vlucht een uur vertraging had. Uiteindelijk om 8.30u vertrokken we dan echt en gelukkig was het maar 35 minuten vliegen, dus we waren er zo. Het vliegveld van Montevideo is wel 1 van de mooiste vliegvelden, die we tot nu toe hebben gezien en het was er een stuk warmer. Dus ik was allang weer blij, de kou hadden we lekker in El Calafate achtergelaten ;)

Nadat we onze bagage hadden opgehaald moesten we nog op zoek naar vervoer naar ons geboekte hotel. Een taxi kostte 50 euro, wat we vrij aan de prijs vonden, dus we zijn op zoek naar een bus gegaan en die hebben we gevonden. De bus kostte 1,50€ p/p en zette ons praktisch voor de deur van het hotel af, dus ja dan hoef je niet lang na te denken toch, we hebben weer 47€ verdiend denken we dan :).

Bij aankomst in het hotel kregen we meteen de sleutelkaart mee. We hebben een kamer op de 7e verdieping en wat voor een kamer...WAUW!!! Ondanks dat we het helemaal niet erg vinden om niet in luxe accommodaties te slapen, krijg je als je zo´n kamer binnenstapt toch wel even een gevoel van...hier hoor ik thuis haha. Hier kunnen we wel aan wennen. En het grappige is, dat we voordat we dit hotel boekten eerst bij de hostels hebben gekeken, maar die waren zo duur, dat we ook maar even op www.booking.com hebben gekeken. Dit 4-sterrenhotel was zelfs goedkoper, dan de hostels en dat in de vakantieperiode.
We zijn gelijk maar even het bed uit gaan testen en hebben 2 uurtjes geslapen.

Daarna hebben we de buurt een beetje verkend en zijn we naar een groot winkelcentrumk geweest tegenover het hotel. Vanuit onze kamer hebben we uitzicht op dit winkelcentrum en op zee, dus beter kan niet!

Wat we morgen gaan doen weten we nog niet, maar dat horen jullie vanzelf wel weer. Voor nu zeggen we WELTRUSTEN! Wij gaan onze nacht van gisteren inhalen en morgen zijn we er weer helemaal bij.

Dus tot de volgende keer maar weer!

Dikke kus Sandra & Hoite

Ps We zijn nu een uurtje dichtbij jullie, we hebben nu maar 3 uur tijdsverschil met Europa!